Raften en San Sebastian

Vandaag heb ik de eer om een gast stukje te schrijven op deblog van Robin. Ik zal proberen om het allemaal beschaafd en wel gespeld te houden....
Ik ga verder waar Robin gebleven was.
Dinsdag zijn we gaan kanoraften. Het idee was om vroeg op te staan en een dag tour te gaan maken. Maarja 3 jongens op vakantie en dan om 7 uur opstaan?? dat vraagt om problemen. Uiteindelijk schoten we om 8 uur wakker (wat toch al een aardig christelijke tijd is) maar helaas te laat aangezien we nog dik 2,5 uur moeten rijden en de dagtour om 10.00 vertrekt. Na wat gebrom, gezeur en nog wat gesnurk hebben we besloten om dan de middagtour te nemen. Deze is wel wat korter maar moet net zo leuk zijn.
We gingen vrolijk op weg. Uiteraard lag ik na 15minuten alweer te slapen en hing ik als een soort crash dummie in mijn autogordel terwijl robin en remco de franse rally nog eens dunnetjes over deden.
Aangekomen in het dorp waar we moesten zijn konden we uiteraard niet gelijk vinden aangezien de tomtom regelmatig de pan uit flipt en geen signaal oppikt.
Uiteindelijk waren we alsnog ruim op tijd en konden we onze wetsuits krijgen. Robin en ik een XL en remco een L????? terwijl het toch duidelijk mag zijn dat robin en ik allebei zeer slank zijn :)
Toen we ons in onze pakken hadden gehesen zagen we er uit als prof rafters!! dit beloofde wat. We moesten nog wel een tijdje wachten omdat er nog andere mensen meegingen. Onder dit stel was een meneer die duidelijk aan het eind van zijn vakantie zat en totaal geen gespreksstof meer kon bedenken om met zijn eigen gezelschap te delen. Wij hebben deze verhalen daarom maar getrotseerd en zodoende ook onze goede daad van de dag weer gedaan.
We werden met een busje gebracht naar de plek waar we gingen vertrekken. Hier aangekomen kregen we een korte instructie over de posities binnen onze kano en werd de rolverdeling duidelijk. Robin was stuurman en Remco en ik zouden de motor zijn. De dame die de instructie gaf zei al meerdere keren dat ze hoopte dat we om zouden slaan. Een voorbode voor rampspoed of gewoon een dolletje??? niets bleek minder waar want ook de dame die onze uitrusting checkte deed dit zeer secuur en met een licht zorgelijk gezicht. In tussen zat de stemming er bij ons goed in en deden wijzelf ook nog even een uitrustings check door elkaar kopstoten te geven met de helmen die we ophadden en ook de reddingsvesten werden op hun sterkte getest.
Uiteindelijk mochten we het water op. We hadden maar 1 opdracht gekregen: de grote raft volgen en goed naar de instructies van hun kapitein luisteren (dit was een fransman genaamd Anthonie die voor het bedrijf werkte).
Het begin van de toch ging nog erg rustig. We peddelden wat keken om ons heen en maakte flauwe en foute grappen over alles en iedereen die we zagen. Toen de eerste hindernis naderde riep Anthonie ons bij hem om ons wat tips te geven. Wij hadden het helaas veel te druk met elkaar dus we hoorden maar de helft, of eigenlijk alleen het laatste woord; Goodluck!!
Wij dachten dat wij deze woeste rivier wel even met gemak zouden trotseren. Toen we bij de waterval van circa 1,5 meter aankwamen voeren we recht op de kant af en de paniek sloeg toe. Robin riep laat maar tegen de kant aan knallen en remco wilde afzetten. Het resultaat? nog voordat we goed en wel de waterval af waren verlieten de ratten het zinkende schip en lagen we in het water. Ik zelf zat onder de boot, Robin hing erachter en remco dreef ergens in de stroming. Wat moet een geweldig gezicht zijn geweest toen wij bovenkwamen en proestend naar adem hapte. Toen we ons uiteindelijk wat onder controle hadden was het tijd om de schade op te nemen. Anthonie vroeg direct met hoeveel waren jullie eigenlijk?? wat een pannenkoek je weet toch dat we met z'n drieën waren dat heb je net nog gezien!! Uiteindelijk lukte het mij om de kano te pakken te krijgen en rustig naar Robin en Remco te varen die bezig waren met iets wat leek op een mix van Schoonzwemmen en een soepele borstslag. Toen iedereen goed en wel in de boord zat konden we even op adem komen. En daar zaten ze dan de 3 doorgewinterde waaghalzen nat,koud maar met een enorme grijns op het gezicht (kunnen we niet nog een keer??) Later moest ik wel toegeven dat ik even dacht dat ik dood zou gaan toen ik onder die boot zat maar dat was natuurlijk een geintje (jaja).
We voeren rustig door naar een dieper gedeelte in de rivier. Hier was het rustig en Anthonie riep ons weer bij hem. Hij had het briljante idee om aan ons te vragen of wij op hun boot wilde springen en de mensen in het water te gooien!! Leuk plan hoor Anthonie (NOT!!) toen we hun weer hadden ingehaald wilde eigenlijk alleen Remco nog wel het andere schip kapen en als een echte Jack Sparrow sprong hij aan boord (alleen het mes tussen de tanden en de hoed ontbraken). Remco had het direct gemunt op een franse croissant die ons al eerder op was gevallen omdat hij meer weg had van een zacht gekookt ei dan een man. Nog voordat remco hem vast had begon hij al te krijsen als een speenvarken; Me bril, me bril. Remco hield even in zodat hij zijn bril af kon zetten, toen hij deze af had dacht hij ons vat vol testosteron wel even over boord te kunnen gooien maar dat viel flink tegen want remco wierp hem overboord en kan als de morele winnaar worden gezien van deze strijd.
Na dit gespetter gingen we verder de rivier op. Onder weg lieten wij zien dat wij wel degelijk goed kunnen kanoen en wij koersten ons door toch flinke stroomversnellingen. Onder weg werd er nog wat met peddels gemept en mochten we nog van een rots springen maar dit was niet heel erg spectaculair.
We kunnen terug kijken op een mooi dagje uit en dankzij robin z'n helm camera is een hoop vastgelegd dus dan kan iedereen het in Nederland terug zien.
Woensdag 20-7 San Sebastian
Vandaag stond er wederom een uitstapje op de planning en wederom hadden we het idee om heel vroeg op te staan zodat we er op tijd zouden zijn. Vroeg opstaan, een kater (omdat we zijn wezen stappen) blijkt geen goede combinatie. Uiteindelijk gingen we om 10 uur op weg. De stemming zat er goed in. remco en robin hadden een punthoofd van de kater en bromde wat tegen elkaar. Ik ging gewoon rustig liggen slapen(wat ik eigenlijk altijd doe in de auto). Ik werd wakker toen we op een uur van San Sebastian waren dus dat kwam goed uit. Eenmaal daar aangekomen hebben we de auto geparkeerd en zijn we naar het strand gegaan. Het was lekker weer dus wij parkeerden onszelf in het zand en namen een kluisje voor de waardevolle spullen. Toen we in de branding stonden zagen we verder op in de zee een soort vlot met een duikplank. Hier moesten wij natuurlijk naar toe. Het was ongeveer 300 meter zwemmen en we deden dit op ons gemak. Daar aangekomen bleek het een onder gescheten door de meeuwen, ranzig, glad en vol franse mafkezen vlot te zijn. We namen een duik van de plank en vonden het wel mooi geweest. We zijn terug gezwommen en aangespoeld op het strand. We hebben even in de zon gelegen maar we waren zo slim geweest om de zonnebrand in de tent te laten dus we zijn maar snel uit de zon gegaan. Er bleek bij dit strand een enorm complex te zitten waar je kan douchen e.d. Wij zijn daar dus uitgebreid gaan douchen. Hierna hebben we de spullen in de auto gelegd en zijn we op zoek gegaan naar een leuk tentje om wat te gaan eten. Uiteindelijk vonden we een leuk terras nest naast een enorm apparaat wat een kerk bleek te zijn. we aten; inktvis, panini met seranoham, kippenborst, steak, friet en knoflook brood wat meer knoflook dan brood was. Het was een prima maaltijd. Na het eten hebben we door de stad gelopen en van de zon genoten.
Weer een leuk uitstapje gehad!!
Hier in mimizan regent en waait het nog steeds. De voorspelde storm was minder erg dan we hadden verwacht maar we hebben toch voor de zekerheid de tent wat verstevigd met extra scheerlijnen.
Voor mij duurt de vakantie nog 2 dagen want zaterdag ochtend ga ik weer naar huis. Morgen gaan we surfplanken huren bij de Oneill surfschool en gaan we kijken hoe dat gaat.
Vanuit een nat Mimizan groeten wij 3en iedereen die dit leest!